Ανοιξιάτικο πρωινό σε κάποιο ΚΤΕΟ κάπου στην Αττική.
Πήγα το «σαραβαλάκι» μου, που αγαπάω πολύ και δεν θέλω να αποχωριστώ παρ ότι είναι πλέον 14 ετών (αν και κανείς δεν το πιστεύει γιατί το προσέχω πολύ) για τον διετή έλεγχο.
Πηγαίνω στο ίδιο ΚΤΕΟ όλα αυτά τα χρόνια γιατί οι εργαζόμενοι είναι έμφυτα ευγενικοί. Από τις κοπέλες στην εξυπηρέτηση στα γκισέ μέχρι τους μηχανικούς ελεγκτές που σε κατατοπίζουν πλήρως για το τι διαπίστωσαν.
Αυτή τη φορά η περίπου μισή ώρα που περίμενα ήταν πραγματική εμπειρία ζωής. Από τους 7-8 ιδιοκτήτες ΙΧ που προηγήθηκαν και πήγαν να ενημερωθούν και να υπογράψουν, οι μισοί «κόπηκαν» για απίστευτες βλάβες ή ελλείψεις στο αυτοκινητό τους.
Διαβάστε αυτό παρακαλώ. Η πιο κραυγαλέα περίπτωση ήταν ενός ηλικιωμένου (απορώ πώς έφτασε μέχρι στα ΚΤΕΟ) ο οποίος «οδηγούσε» ένα δολοφονικό όπλο. Το οδηγούσε σε εισαγωγικά γιατί – δεν είμαι γιατρός – αλλά η κατάσταση της υγείας του σε πολλαπλά «μέτωπα» σίγουρα δεν επέτρεπε να οδηγεί. Και λυπάμαι πού το έγραψα, αλλά αυτός ο γέροντας είναι δίπλα μας, πίσω μας, μπροστά μας στον δρόμο.
Κι αν η εκτίμησή μου για την ικανότητά του να οδηγεί είναι λαθεμένη, ο ειδικός μηχανικός του είπε επί λέξει. «Παρακαλώ κύριε θέλετε να καλέσετε ένα ταξί ή κάποιον συγγενή σας να γυρίσετε σπίτι; Το όχημα αυτό είναι αδύνατον να πάρει έγκριση. Πρέπει να έρθετε ξανά για έλεγχο μετά από είκοσι ημέρες, αφού το πάτε στο συνεργείο. Το τιμόνι είναι διαλυμένο (η κρεμαριέρα). οι πίσω τροχοί δεν έχουν καν φρένα, θέλει ευθυγράμμιση, τα λάστιχα θα «σκάσουν» από μέρα σε μέρα κλπ.» Δεν τα γράφω όλα γιατί δεν έχει νόημα…
Ο ηλικιωμένος αντί να συμμορφωθεί, «επιτέθηκε» στον μηχανικό υποστηρίζοντας ότι κάνει λάθος και το αυτοκίνητο είναι «μιά χαρά! Και έφυγε σαν κύριος.
Τρέμω στην ιδέα ποιός βρέθηκε στον δρόμο του. Και με πιάνει πανικός στη σκέψη πόσοι σαν αυτόν τον κύριο κυκλοφορούν με τέτοιες καρμανιόλες χωρίς να έχουν καν περάσει ΚΤΕΟ. Τουλάχιστον να ξέρουν τι οδηγούν και να αποφασίσουν αν πρέπει να εξακολουθήσουν να το κάνουν…
Αλλά είπαμε. Πρώτα πτωχεύσαμε ως κοινωνία και μετά οικονομικά. Μη μου πει κανείς ότι φταίνε τα μνημόνια, οι τρόικες και η Μέρκελ που δεκάδες χιλιάδες σάπια οχήματα με απειλούν καθημερινά. Δέχομαι ότι φταίνε τα μνημόνια που οι οδηγοί τους δεν έχουν χρήματα να τα επισκευάσουν (τουλάχιστον για τους στοιχειώδεις κανόνες ασφαλείας), αλλά πώς να δεχτώ ότι συνειδητά τα κυκλοφορούν στους δρόμους;
Για σκεφτείτε το λίγο πριν αναθεματίσετε τον υπογράφοντα. Λυπάμαι πολύ, πραγματικά, που κάποιος δεν έχει χρήματα να φτιάξει τα φρένα του. Αλλά γιατί να τον λυπηθώ που κυκλοφορεί ελεύθερος στους δρόμους και ίσως αύριο είναι ο δολοφόνος μου. Γιατί πρόκειται περί εν δυνάμει δολοφόνου. Έτσι δεν είναι;
Από Αργύρης Κωστάκης
πηγή aixmi.gr
